Fragmenty Ustawy o zabytkach, dotyczące ochrony Wyścigów Konnych na Służewcu

Wkrótce zamieścimy szczegółowe omówienie planu zagospodarowania Zespołu Torów Wyścigów Konnych na Służewcu. Opublikujemy też opinię stołecznego konserwatora z 11-10-2012, odnoszącą się do projektu planu zagospodarowania.

A na razie – dla dociekliwych –  przepisy „Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami” z 2003r., odnoszące się, według nas, do zaniechań i postawy Polskiego Klubu Wyścigów Konnych. A także do zgody konserwatora zabytków na zamierzenia inwestorskie i przedstawiony plan miejscowy. Ze szczególnym naciskiem na  odpowiedzialność PKWK, jako podmiotu posiadającego niezbywalne prawo własności ZTWK na Służewcu

Na czerwono wtrącone są  nasze uwagi

Art. 3.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1)                 zabytek – nieruchomość lub rzecz ruchomą, ich części lub zespoły, będące  dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo  minionej  epoki  bądź  zdarzenia,  których  zachowanie  leży  w  interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub  naukową;

2)                 zabytek nieruchomy – nieruchomość, jej część lub zespół nieruchomości, o  których mowa w pkt 1;

12)      historyczny układ urbanistyczny lub ruralistyczny – przestrzenne założenie  miejskie lub wiejskie, zawierające zespoły budowlane, pojedyncze budynki i  formy  zaprojektowanej  zieleni,  rozmieszczone  w  układzie  historycznych  podziałów własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic lub sieci dróg;

13)  historyczny zespół budowlany – powiązaną przestrzennie grupę budynków wyodrębnioną ze względu na formę architektoniczną, styl, zastosowane materiały, funkcję, czas powstania lub związek z wydarzeniami historycznymi;

15)       otoczenie –  teren wokół lub przy zabytku wyznaczony w decyzji o wpisie tego terenu do rejestru zabytków w celu ochrony wartości widokowych zabytku  oraz  jego  ochrony  przed  szkodliwym  oddziaływaniem  czynników zewnętrznych.

                                              Art. 6.

1. Ochronie i opiece podlegają, bez względu na stan zachowania:

            1) zabytki nieruchome będące, w szczególności:

                        a)  krajobrazami kulturowymi,

                        b)  układami urbanistycznymi, ruralistycznymi i zespołami budowlanymi

( Zespół Torów jest wymieniony w Studium Zagospodarowania m.st. Warszawy, jako 2.2 (d) zespoły urbanistyczno-architektoniczne (z terenem wpisane do rejestru zabytków)

Art. 7.

Formami ochrony zabytków są:

           1) wpis do rejestru zabytków;

            4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.

Art. 18.

1. Ochronę zabytków i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporządzaniu i 

aktualizacji (...) studiów uwarunkowań i kierunków   zagospodarowania   przestrzennego   gmin   oraz   miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (...)

  2. W koncepcji, strategiach, analizach, planach i studiach, o których mowa w ust. 1,

w szczególności:

1) uwzględnia się krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;

2)  określa się rozwiązania niezbędne do zapobiegania zagrożeniom dla zabyt-

ków, zapewnienia im ochrony przy realizacji inwestycji oraz przywracania zabytków do jak najlepszego stanu;

3) ustala się przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenu uwzględniające

opiekę nad zabytkami.

Art. 19.

  1. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy 

oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się, w

szczególności ochronę:

1) zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru i ich otoczenia;

3. W studium i planie, o których mowa w ust. 1, ustala się, w zależności od potrzeb,

strefy  ochrony  konserwatorskiej  obejmujące  obszary,  na  których  obowiązują

określone  ustaleniami  planu  ograniczenia,  zakazy  i  nakazy,  mające  na  celu

ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków.

Art. 25.

1. Zagospodarowanie na cele użytkowe zabytku nieruchomego wpisanego do reje-

stru wymaga posiadania przez jego właściciela lub posiadacza:

1) dokumentacji konserwatorskiej określającej stan zachowania zabytku nieru-

chomego i możliwości jego adaptacji, z uwzględnieniem historycznej funkcji i wartości tego zabytku;

Art. 26.

1. W umowie sprzedaży, zamiany, darowizny lub dzierżawy zabytku nieruchomego

wpisanego  do  rejestru,  stanowiącego  własność  Skarbu  Państwa  lub  jednostki

samorządu  terytorialnego,  przy  określaniu  sposobu  korzystania  z  tego  zabytku

należy nałożyć, jeżeli stan zachowania zabytku tego wymaga, na nabywcę lub

dzierżawcę  obowiązek  przeprowadzenia  w  określonym  terminie  niezbędnych

prac konserwatorskich przy tym zabytku. (odsyłamy do umowy między PKWK, a TS zamieszczonej na blogu)

Art. 28.

Niezależnie  od  obowiązków  wynikających  z  opieki  nad  zabytkami,  określonych  w

art. 5, właściciel lub posiadacz zabytku wpisanego do rejestru lub zabytku znajdują-

cego  się  w  wojewódzkiej  ewidencji  zabytków  zawiadamia  wojewódzkiego  konser-

watora zabytków o:

1) uszkodzeniu,  zniszczeniu,  zaginięciu  lub  kradzieży  zabytku,  niezwłocznie

po powzięciu wiadomości o wystąpieniu zdarzenia;

2)  zagrożeniu  dla  zabytku,  niezwłocznie  po  powzięciu  wiadomości  o  wystą-

pieniu zagrożenia;

Art. 41.

W  razie  stwierdzenia,  że  działanie  lub  zaniechanie  kontrolowanej  osoby  fizycznej

albo kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub jej pracownika narusza

przepisy art. 108–118 ustawy, wojewódzki konserwator zabytków kieruje odpowied-

nio do Policji, prokuratury albo sądu zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub

wykroczenia.

Art. 49.

1. Wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję nakazującą osobie fi-

zycznej lub jednostce organizacyjnej posiadającej tytuł prawny do korzystania z

zabytku   wpisanego   do     rejestru,   wynikający  z  prawa  własności,  użytkowania

wieczystego,  trwałego  zarządu  albo  ograniczonego  prawa  rzeczowego   lub   sto-

sunku zobowiązaniowego, przeprowadzenie, w terminie określonym w tej decy-

zji, prac konserwatorskich lub robót budowlanych przy tym zabytku, jeżeli ich

wykonanie jest niezbędne ze względu na zagrożenie zniszczeniem lub istotnym

uszkodzeniem tego zabytku. (co zrobił mazowiecki konserwator przez ostatnich 6 lat?)

Art. 73.

Osoba fizyczna, jednostka samorządu terytorialnego lub inna jednostka organizacyj-

na, będąca właścicielem bądź posiadaczem zabytku wpisanego do rejestru albo po-

siadająca  taki  zabytek  w  trwałym  zarządzie,  może  ubiegać  się  o  udzielenie  dotacji

celowej  z  budżetu  państwa  na  dofinansowanie  prac  konserwatorskich,  restaurator-

skich lub robót budowlanych przy tym zabytku.  ( czy PKWK ubiegało się o takie dofinansowanie? Chyba nie)

Art. 74.

Dotacja na dofinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budow-

lanych przy zabytku wpisanym do rejestru może być udzielona przez:

            1) ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ze

środków  finansowych  z  części  budżetu  państwa „Kultura  i  Ochrona  Dzie-

dzictwa Narodowego”;

            2)  wojewódzkiego konserwatora zabytków ze środków finansowych z budżetu

państwa w części, której dysponentem jest wojewoda.

Art. 87.

1. Zarząd województwa, powiatu lub wójt (burmistrz, prezydent miasta) sporządza

na okres 4 lat odpowiednio wojewódzki, powiatowy lub gminny program opieki

nad zabytkami.

2. Programy, o których mowa w ust. 1, mają na celu, w szczególności:

1) włączenie problemów ochrony zabytków do systemu zadań strategicznych,

wynikających z koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;

3)  zahamowanie procesów degradacji zabytków i doprowadzenie do poprawy

stanu ich zachowania; (w Warszawie jest taki program)

6)  określenie warunków współpracy z właścicielami zabytków, eliminujących

sytuacje konfliktowe związane z wykorzystaniem tych zabytków;

      Przepisy karne

Art. 108.

1. Kto  niszczy  lub  uszkadza  zabytek,  podlega  karze  pozbawienia  wolności  od  3

miesięcy do lat 5.

Art. 110.

1. Kto będąc właścicielem lub posiadaczem zabytku nie zabezpieczył go w należyty

sposób przed uszkodzeniem, zniszczeniem, zaginięciem lub kradzieżą, podlega

karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec nawiązkę do

wysokości  dwudziestokrotnego  minimalnego  wynagrodzenia  na  wskazany  cel

społeczny związany z opieką nad zabytkami.